دیدار رییس جهاددانشگاهی با خانواده شهیدان مرتضی و قربان علی جابری

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی دکتر حسن مسلمی‌نائینی رییس جهاددانشگاهی و هیات همراه، عصر امروز ۱۸ مردادماه به مناسبت چهل و سومین سالگرد تشکیل این نهاد و روز مدافعان حرم با خانواده شهیدان مرتضی و قربان علی جابری دیدار و از مادر این شهیدان عیادت کردند.

شهید مرتضی جابری یکی از ۲۲ جهادگر فعال در کارگاه ساخت قطعات و مهمات موردنیاز جبهه‌ها در دانشگاه تبریز به مدیریت جهاددانشگاهی در سال ۱۳۶۵ است که تاریخ شهادت آنها به‌عنوان "روز شهدای جهاددانشگاهی" نام گذاری شده است.

شهید مرتضی جابری فرزند ابراهیم در سال 1343 در روستای حلمسی از توابع شهرستان میانه در آذربایجان شرقی به دنیا آمد. دوران تحصیلی دبیرستان ایشان با اوج گیری انقلاب اسلامی هم زمان بود. به همین دلیل به همراه همکلاسی های جوان دبیرستانی خود در تظاهرات مردمی ضد رژیم پهلوی حضور فعال داشت. در مجالس سخنرانی مذهبی دوران انقلاب شرکت کرد و به فراگیری علوم قرآن و مسائل اسلامی پرداخت.

این شهید والامقام در سال 1359 به اتفاق خانواده به تهران هجرت نمود و در یکی از پایگاههای مقاومت بسیج محل سکونت شروع به فعالیت کرد و شب ها هم با دیگر برادران بسیجی نگهبانی می داد.

شهید جابری انسانی خوش اخلاق منظم و با سلیقه بود بستگانش گویند که ایشان همیشه سر سفره غذا با وضو می نشست و شب ها نیز با وضو به تخت خواب می‌رفت.

او در سال 1362 خود را به نظام وظیفه معرفی کرد و مدت دو سال خدمت کامل سربازی را در شهرستان بوکان در استان کردستان گذراند مرتضی جابری در آن دو سال هم با عناصر ضد انقلاب داخلی هم با متجاوزین بعثی در گیر بود و همچون هزاران سرباز فداکار از خاک پاک سرزمین ایران پاسداری نمود.

در سال 1364 از دانشگاه تبریز پذیرش گرفت و در رشته جغرافیای طبیعی سرگرم تحصیل شد در دومین سال حضور در دانشگاه از طریق واحد اعزام نیروی جهاددانشگاهی به جبهه جنوب اعزام شد . پس از چند ماه حضور در جبهه به دانشگاه تبریز بازگشت و در کارگاه فنی مهمات سازی به خدمت جبهه و جنگ ا دامه داد. سرانجام در شامگاه 27 دی ماه سال 1365 بر اثر بمباران هوایی دشمن بعثی به خیل شهیدان راه حق و حقیقت پیوست.

بخشی از وصیت نامه شهید مرتضی جابری

بسم الله الرحمن الرحیم: 

با عرض سلام به پیشگاه حضرت ولیعصر امام زمان (عج) ارواحنا فداه و نایب بر حق ایشان امام خمینی (ره). با درود فراوان به ارواح پاک و طیبه شهدا، از کربلای حسینی تا کربلای جبهه های جنگ و از کربلای جبهه های جنگ تا انقلاب مهدی (عج). سپاس خداوندی را که بزر گ تر از آن است که بتوان وصفش کرد. حمد و ستایش او را که به من توفیق داد تا بتوانم در این راه قدم نهم. خدایا حرکتم را که فقط در راه تو و شرکت در جهاد و هدفم را که همانا پیروزی اسلام است مورد لطف و رحمت خودت قرار بده. اگر در این راه جان خود را فدای راهت کردم از شهداء محسوبم کن و شهادتم را مورد قبول درگاهت بگردان. اکنون که به ندای هل من ناصر ینصرنی امام حسین زمان آگاهانه لبیک گفته و به سوی پروردگار خویش باز می گردم، از خداوند رحمان مسئلت دارم که شهادتم ا ر قبول نماید.

از شما پدر و مادر عزیزم انتظار دارم که صبر را پیشه خود کنید و از صابرین باشید که خداوند فرموده «ان الله مع الصابرین ». در سوگ من ناله و زاری نکنید و اگر خواستید گریه کنید به مظلومیت امام حسین (ع) و ائمه اطهار (ع)گریه کنید. افتخار کنید امانتی که از طرف خداوند در دست شما بود آن را تحویل داد ه اید. انشاء الله نزد حضرت فاطمه (س) رو سفید خواهید شد. سفارشی به امت شهید پرور ایران دارم و آن درباره تقوی و نظم است و کدام عبارت بهتر از فرموده حضرت علی (ع) که می فرماید: «اوصیکم عباد الله بتقوی الله و نظم امرکم ». شما را وصیت می کنم به عبادت خدا، پرهیزکاری و نظم را پیشه خود کنید. دیگر این که همانطور که می دانید ولایت فقیه استمرار حرکت انبیاء است و به قول امام خمینی ولایت فقیه همان ولایت رسول اکرم (ص) است. لذا استدعا دارم دست از پشتیبانی از ولایت فقیه برندارید که اگر ولایت فقیه آسیب ببیند حکومت اسلامی آسیب خواهد دید.

همانا خداوند جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده است. آنان که در راه خدا جهاد می کنند یا می کشند و یا کشته و شهید می گردند «سوره توبه آیه11» . رحمت خداوند بر مادرانی که جوانان نیرومند خود را به میدان دفاع از حق فرستاده و به شهادت آنان افتخار می کنند.

شهید قربان علی جابری نیز فرزند دوم خانواده به شمار می‌آمد، وقتی که طبل جنگ نواخته شد در سال 1361 به سوی جبهه ها شتافت تا دین خود را به ملتش ادا کرده باشد آن زمان دارای تحصیلات فوق دیپلم و از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محسوب می‌شد.

شهید قربانعلی جابری؛ پس از ماهها و سالها استقامت پایداری و دفاع از دین و آیین و کیان سرزمینش در نهایت در 24 فروردین سال 1366 در حالی که صاحب همسر و دو فرزند پسر بود در منطقه شلمچه به مقام رفیع شهادت نائل آمد و پیکر پاکش در گلزار شهدای اسلامشهر تهران به خاک سپرده شد.