تأثیر زباله های زندگی بخش در درمان کرونا

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی سمنان، محیا موسوی گفت: پس از تولد کودک در بند ناف و جفت مقداری خون باقی می ماند که عموماً به عنوان ضایعات بیمارستانی دور ریخته می شود اما این خون سرشار از سلول های بنیادی است.

وی افزود: این سلول های بنیادی که امکان تبدیل به سه نوع سلول های خونی را دارد گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها، قادرند تا در ساخت انواع سلول های دیگر مشارکت داشته باشند.

مدیر نمایندگی بانک خون بند ناف رویان جهاددانشگاهی سمنان ادامه داد: اولین پیوند خون بند ناف در سال ۱۹۸۸ میلادی در فرانسه به یک کودک مبتلا به کم خونی فانکونی انجام گرفت از آن زمان تا به امروز صدها پیوند موفق خون بند ناف صورت گرفته و مراکز بزرگ ذخیره این سلول ها در کشورهای مختلف جهان تاسیس شده است.

موسوی گفت: بانک خون بند ناف رویان جهاددانشگاهی به عنوان اولین بانک ذخیره سازی سلولهای بنیادی خون بندناف در ایران از سال 1384 تا کنون مشغول به فعالیت است و بزرگترین بانک موجود در خاورمیانه به شمار می آید که از سایر کشورها نظیر عراق،عمارات و آذربایجان نیز نمونه جهت فریز دارد.

وی با تأکید بر اینکه این زباله های زندگی بخش در بسیاری از کشورهای جهان دور ریخته نمی شود، گفت: تحقیقات اخیر دانشمندان ایرانی در پژوهشگاه رویان جهاددانشگاهی نشان داده است که تزریق این سلولهای بنیادی به بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با علایم حاد تنفسی، التهابات را در بافت ریه این بیماران کاهش داده و به درمان این بیماری کمک کنند.

این کارشناس ارشد مهندسی ژنتیک ادامه داد: با توجه به اینکه دغدغه اصلی سلامت خانواده ها در این روزها بیماری کرونا است و این بیماری در فرم شدید عفونت حاد تنفسی را در بیمار ایجاد می نماید و در سندروم حاد تنفسی عملکرد ریه کاهش پیدا می‌کند و همین عامل سبب بستری بیماران در بخش‌هایICU  میشود تحقیقات اخیر دانشمندان ایرانی در پژوهشگاه رویان جهاددانشگاهی نشان داده است که با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در مغز استخوان، خون محیطی، بافت بند ناف و... و تزریق این سلولها به بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با علایم حاد تنفسی، التهابات را در بافت ریه این بیماران کاهش داده و به درمان این بیماری کمک کنند.

موسوی تصریح کرد: پیش بینی می‌شود که سلول‌های بنیادی به علت ظرفیت بی حد و مرزشان در تمایز به بافت ها و اندام های حیاتی بدن بتوانند در آینده در درمان دیابت، پارکینسون، آلزایمر، ضایعات نخاعی و بیماری های قلبی نیز مورد استفاده قرار گیرند.