رمزگشایی از الگوهای اجتماعی حرکت عابران پیاده

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از سیناپرس، سیامک قاضی پور معمار و طراح شهری و مجری این طرح گفت: مساله اصلی این تحقیق، پاسخ دادن به این سوال اساسی بود که چگونه می توان یک واحد اجتماعی مشخص را به لحاظ حرکت پیاده،مورد مطالعه قرار داد و بر اساس آن دستورالعمل هایی در جهت ارتقا کیفیت حضور و حرکت ساکنان ارایه کرد.
عضو هیات علمی پژوهشکده هنر و معماری جهاددانشگاهی تهران افزود: دغدغه اصلی اجرای این طرح توجه به ابعاد اجتماعی حرکت بود؛ زیرا در اغلب پژوهش های انجام شده در سطح ایران و جهان ابعاد اجتماعی حرکت (منظور انسان حرکت کننده) به عنوان عنصر حرکت همیشه مورد اغفال قرار گرفته است؛ در اغلب این پژوهش ها حرکت کننده فقط به عنوان یک عامل حرکتی نگاه شده و هیچ وقت ابعاد اجتماعی و انسانی آن دیده نشده است. وجود چنین خلایی در این حوزه آکادمیک و دانشگاهی باعث شد تمرکز پژوهشی گروه ما روی این مساله بیشتر شود.
وی تصریح کرد: این طرح با مساعدت و همکاری معاونت اجتماعی شهرداری منطقه دوازده در ناحیه سنگلج اجرا شد و ما توانستیم با گردآوری داده های پژوهشی به نتایج مورد نظر دست یابیم.
این محقق ایرانی اظهار کرد: در این طرح ما تصمیم گرفتیم حرکت نه به عنوان جابه جایی از نقطه A به B بلکه تمام ظرایف افراد یا قشرهای خاص مشاهده شود. مثلا در این طرح پژوهشی مسایل زنان بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است زیرا هم اکنون پژوهش های عمیقی در این حوزه انجام نشده و زنان به دلیل موانع و مسایل، محدودیت هایی حرکتشان در بسیاری از مکان ها بیشتر است. از سوی دیگر بیشتر تمرکز ما روی بحث زندگی روزمره مردم معطوف شد؛ زیرا بسیاری از ابعاد اجتماعی حرکت اقشار، به دلیل ظرایف زندگی روزمره شان قابل درک، تفسیر و بازنمایی نبودند.
به گفته قاضی پور، اگر ما درک درستی از الگوهای حرکتی و درک درستی از بافت حرکتی و فعالیتی افراد داخل محله ها و فضای شهری داشته باشیم و بتوانیم زیرساخت ها را فراهم و بر اساس علت و معلول ها، شکل خاصی از الگو را کشف کنیم و فاصله معیارها خاص هر ایده را در نظر بگیریم، می توانیم در حوزه برنامه ریزی حرکت، راهکارها و اقدام های موثری ارایه بدهیم و از هزینه های زیادی که اکنون بدون مطالعه های اجتماعی انجام می گیرد اما بازدهی اجتماعی ندارند، جلوگیری کنیم.
وی اظهار کرد: در واقع این طرح ها و این نوع مطالعه ها می تواند یک الحاقیه یا یک بخش از فرایند طراحی و برنامه ریزی محلات(در مقیاس کوچکترین واحد اجتماعی شهری) تا کل شهر( در مقیاس کلان مطالعاتی) باشد. طرحی که می تواند در دستور کار قرار بگیرد.
این طراح شهری عنوان کرد: یکی از اهداف ما در این طرح نگاه به بحث بازآفرینی محلات مساله دار و دچار فرسودگی اجتماعی و بافتی است. این پژوهش گامی برای شناخت بهتر بافت اجتماعی محله و جلوگیری از فرسودگی اجتماعی آن ها در راستای بازآفرینی اجتماعی محله ها است.
وی گفت: در وهله نخست ما بنا داریم به صورت نمونه از هر منطقه شهرداری تهران یک محله را انتخاب کنیم و این طرح را در هر یک از محله ها پیاده کنیم و بر اساس نتایج پژوهشی، زندگی روزمره و الگوهای فعالیتی مردم هر محله را با یکدیگر مقایسه کنیم اما در سطح کلان به علت فراهم نبودن زیر ساخت های لازم این طرح هم اکنون قابل اجرا نیست. زمانی این اتفاق روی می دهد که بتوانیم با استفاده از دریافت کدهای حرکتی از طریق سیستم GPS موبایل و تلفیق سیستم های تهیه مکانی و بازنمایی به سراغ تحلیل داده های حجیم برویم. اتفاقی که هم اکنون در سایر دانشگاه های کشورهای پیشرو دنیا مانند هلند روی داده است.
وی بیان کرد: هم اکنون دسترسی محققان این کشورها به اطلاعات مکانی حرکت و الگوهایی حرکتی( با حفظ حریم شخصی) و سایت های رایگانی که این اطلاعات را در اختیار آنها قرار می گیرد( بدون فاش شدن هویت افراد)، برای انجام چنین پژوهش بسیار راحت است. پژوهشگران تنها با یک کد می توانند دریابند فرد از کدام نقطه به کدام مکان دیگر رفته است.
قاضی پور تصریح کرد: متاسفانه چنین زیرساخت هایی در شهر تهران فراهم نیست. البته هوشمند سازی شهر تهران که مورد توجه شهرداری تهران قرار گرفته است می تواند نقطه امیدی باشد که بتوانیم در آینده با شهرداری در این زمینه وارد مذاکره شویم و با بومی سازی اپلیکیشن های خارجی بتوانیم، داده های حرکتی افراد بر حسب سن، جنس، قومیت و دیگر معیارها را به صورت تعاملی و زنده بازنمایی کنیم و دریابیم کدامیک از نقاط تهران بیشتر مورد استفاده خانم ها قرار گرفته است. الگوهای حرکتی زمانی و مکانی آنها چگونه است و به کدام نحو می توان این الگو را بهبود بخشید.