جهاددانشگاهی؛ پل ارتباطی بین دانشگاه، صنعت و وزارت‌خانه‌های مختلف

 به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی، دکتر زهرا شیخی مبارکه سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی که سابقه‌ی سال‌ها فعالیت در جهاددانشگاهی و ریاست پژوهشکده‌ی سرطان این نهاد انقلابی را در کارنامه‌ی خود دارد، با شرکت در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، به‌عنوان منتخب مردم اصفهان برگزیده شد و اکنون مسئولیت سخنگویی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس را بر عهده دارد.

به‌مناسبت چهلمین سالگرد تشکیل جهاددانشگاهی، با وی به گفت‌وگو نشستیم. دکتر شیخی در این گفت‌وگو از سابقه‌ی آشنایی خود با جهاددانشگاهی و فعالیت در این نهاد برخاسته از انقلاب اسلامی و خاطراتی که در مدت فعالیت در این مجموعه داشته، سخن گفت.

وی هم‌چنین به اهمیت استفاده‌ی بیشتر از ظرفیت‌های جهاددانشگاهی و به‌ویژه توانایی‌های آن در علم پزشکی اشاره و بر ضرورت کادرسازی در این نهاد در راستای رویش‌های بیشتر تاکید کرد.

مشروح این گفت‌وگو در ادامه ازنظر می‌گذرد.

در آغاز؛ درباره‌ی سوابق فعالیتی خود در جهاددانشگاهی توضیحاتی بفرمایید.

بنده تقریبا از دوران دانشجویی در سال‌های 85 ـ 84 به‌عنوان مدیرمسوول نشریه‌ی ویژه‌ی امام عصر (عج) با عنوان «گل نرگس» در حوزه‌ی فرهنگی واحد علوم پزشکی تهران ورود کردم و تجربه‌ی بسیار شیرینی بود. در آن زمان دکتر منتظری رییس جهاددانشگاهی بودند.

یکی از ماموریت‌های اصلی جهاددانشگاهی شناخت دانشجویان مستعد در زمینه‌های مختلف و سرمایه‌گذاری روی آن‌هاست که تاکنون در این زمینه به موفقیت‌های خوبی نیز نائل ‌آمده است. بنده فضای جهاددانشگاهی را بسیار سالم دیدم و تجربیات و خاطرات بسیار خوبی از آن دارم. بزرگوارانی در آنجا بودند که باعث پیشرفت بنده شدند و ان‌شاءالله بنده هم منشأ خیر بوده باشم. 

در آن دوره باید در مرکز تحقیقات سرطان، طرحی انجام می‌شد که به دلایلی نتوانسته بودند آن کار را انجام دهند، در آن زمان دانشجوی پزشکی بودم و با جهاددانشگاهی همکاری می‌کردم و بعد از امتحان جامع باید کار پایان‌نامه را آغاز می‌کردم؛ از بنده درخواست کردند چنین کاری را انجام دهم که البته برای یک دانشجو، طرح سنگینی بود، اما قرار شد آن را به‌عنوان پایان‌نامه پیش ببرم، لذا در عین پیگیری کارهای فرهنگی، وارد کار تحقیقاتی، علمی و پژوهشی نیز شدم و از همان زمان، با مرکز بیماری‌های پستان کارکردم و سه تا چهار سال نیز این کار به طول انجامید.

در همان دوره که مشغول انجام طرح پژوهشی بودم، متوجه شدم بیماران سرطانی، عارضه‌ای به نام «لنف ادم» دارند که در ایران رشته‌ی تخصصی خاصی برای آن نداریم و امتحانات آن خارج از کشور برگزار می‌شود، لذا افراد باید بعد از قبولی در بخش تئوری در برخی از امتحانات، وارد حوزه‌ی عملی می‌شدند. در آن زمان امتحان از طریق دانشگاه مرجع در آمریکا برگزار می‌شد و بعد از گذراندن دوره‌های مختلف و قبولی در امتحانات به‌صورت مجازی موفق می‌شدیم برای دوره‌ی عملی شرکت کنیم. من این دوره را نیز با موفقیت طی کردم، لذا بعد از فارغ‌التحصیلی، عضو هیات علمی مرکز بیماری‌های پستان واحد علوم پزشکی تهران شدم که بعد از مدتی به‌عنوان مرکز مستقلی به‌صورت جداگانه فعالیت خود را آغاز کرد و بنده مدت‌ها رییس کلینیک تخصصی سرطان بودم.
 

در حال حاضر نیز باوجود حضور در مجلس، با جهاددانشگاهی همکاری دارید؟

بله بنده مدیر کلینیک تخصصی لنف ادم پژوهشکده‌ی سرطان جهاددانشگاهی و عضو هیأت علمی این نهاد هستم.
 

شاخص‌ترین دستاوردهای جهاددانشگاهی طی چهار دهه‌ی گذشته به‌ویژه در حوزه‌ی علمی و پزشکی کدام موارد است؟

نهاد انقلابی جهاددانشگاهی باارزش‌ها و اهداف بسیار مقدس و والایی تاسیس شد و همین اهداف اولیه منشأ آثار خوب و تأثیرگذاری بوده است. باید در نظر بگیریم مرکز سرطان، پژوهشکده‌ی رویان، پژوهشکده‌ی گیاهان دارویی، مراکز فنی و... از رویش‌های جهاددانشگاهی هستند. ضمن اینکه افراد باتقوایی همانند دکتر کاظمی‌ آشتیانی در این مجموعه وزین فعالیت داشته‌اند؛ به نظرم یکی از دلایل موفقیت پژوهشکده‌ی رویان جهاددانشگاهی، آثار این فرد بزرگوار است و هم‌چنان تلألو تقوای ایشان در این مرکز دیده می‌شود. 

در مدتی که از حیات جهاددانشگاهی می‌گذرد، آثار بسیار ارزشمندی بر جای مانده که لازم است از زحمات همه‌ی جهادگران قدردانی و تشکر کنیم.

جهاددانشگاهی برای ادامه‌ی مسیر خود باید چه روندی را در پیش گیرد؟

به نظر می‌رسد در انجام بخشی از ماموریت‌ها در ابتدای امر نیازمند اقدامات جهادی‌تر و مؤثرتری هستیم که می‌توان با کارشناسی دقیق این نقاط ضعف و قوت را شناسایی و شرایط را برای ادامه‌ی خدمت جهادی فراهم کرد.

شخصا جهاددانشگاهی را نهادی خاص‌تر از برخی مراکز دیگر می‌دانم و بر این باورم که جهاددانشگاهی پل ارتباطی بین دانشگاه و حوزه، دانشگاه و صنعت و وزارتخانه‌های مختلف است و افراد خاصی در این پل ارتباطی پرورش‌یافته‌اند، اما شاید بهره‌برداری لازم از آن نشده است.

از  خاطرات دوران فعالیت خود در جهاددانشگاهی نکته‌ای به یاد دارید؟

موقعیت‌های کاری فوق‌العاده ویژه‌ای بیرون از جهاددانشگاهی داشتم؛ به‌ویژه معاونت وزارت بهداشت پیشنهاد شد که حاضر نشدم به آن‌جا بروم و در جهاددانشگاهی ماندم. برخی به بنده گفتند که این دو قابل قیاس نیستند و در رزومه‌ی کاری شما می‌ماند، اما بنده خدمت در جهاددانشگاهی را بر خدمت در مراکز دیگر ازجمله وزارت بهداشت ترجیح دادم.

آینده‌ی فعالیت‌های جهاددانشگاهی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

بستگی به عوامل مختلفی دارد؛ به نظرم باید برخی بازنگری‌ها اتفاق بیفتد و به سمتی برویم که واقعا فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی فعالیت کنیم؛ وقتی به این مجموعه ورود کردم، خوشحال بودم که بدون هرگونه رابطه‌ای و صرفا بااراده و علاقه‌ی شخصی، این نهاد انقلابی را برای خدمت انتخاب کرده‌ام و عموما این نگرش در میان اعضای جهاددانشگاهی وجود داشت و همگی رسالت خود را به‌خوبی انجام می‌دادند و فارغ از جناح‌بازی، افراد انقلابی را به معنای واقعی دور هم جمع می‌کردند؛ این بزرگ‌ترین دستاورد جهاددانشگاهی بوده است.

 مهم‌ترین کار این است که موضوع کادرسازی برای آینده جدی‌تر گرفته شود تا جهاددانشگاهی در مسیر اصلی خود حرکت کند و رویش‌هایی مثل پژوهشکده‌ی رویان داشته باشد. باید روحیه‌ی انقلابی بالا رود و نیروهای انقلابی دوباره شناسایی شوند؛ این خلأ کنونی جهاددانشگاهی است که باید برطرف شود.