استفاده از سلول‌های بنیادی برای درمان ضایعات نخاعی در مدل آزمایشگاهی

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از پژوهشگاه رویان، روش‌‌های درمانی متعددی برای بهبود ضایعات نخاعی مورد استفاده قرار گرفته و از آن میان، استفاده از سلول‌‌‌‌های بنیادی امیدوارکننده‌تر بوده است.

برای پاسخ به این سوال که آیا استفاده از سلول‌‌‌‌های بنیادی عصبی در کنار لیتیم‌کلراید می‌‌‌‌تواند زنده‌‌‌‌مانی، تقسیم و تمایز سلول‌‌‌‌ها را در حیوان مدل آسیب نخاعی تسهیل کند یا خیر، دکتر سحر کیانی، آتیه محمد شیرازی، هدی صدرالسادات، زهرا نقدآبادی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن نخست آسیب نخاعی در حیوانات مدل آزمایشگاهی ایجاد شد و به دنبال آن سه گروه آزمایشی شامل: گروه کنترل (بدون دریافت درمان)، گروه دریافت‌کننده‌ی لیتیم‌کلراید و گروه دریافت‌کننده‌ی لیتیم‌کلراید و سلول‌‌‌‌های بنیادی، در نظر گرفته شد.

در تمام گروه‌‌‌‌ها توان حرکتی حیوانات مدل ارزیابی گردید تا از میزان بهبود حرکتی در کنار ارزیابی‌‌‌‌های بافت‌شناسی برای محاسبه میزان موثر بودن درمان، استفاده شود.

نتایج این پژوهش که در مجله‌ی بین‌‌‌‌المللی Cellular Physiology (فیزیولوژی سلولی) به چاپ رسیده است، نشان داد در گروه دریافت‌کننده‌ی سلول‌‌‌‌های بنیادی و لیتیم‌کلراید و هم‌چنین در گروه دریافت‌کننده‌ی لیتیم‌کلراید به تنهایی، بهبود توان حرکتی به شکل معنی‌‌‌‌داری روی داده بود.

علاوه بر این، بررسی‌‌‌‌های بافت‌شناسی نشان داد، سلول‌‌‌‌های بنیادی پیوند‌شده به نخاع، قادر به تمایز و مهاجرت در طول نخاع هستند. هم‌چنین ارزیابی‌‌‌‌ها گویای آن است که سلول‌‌‌‌های بیان‌کننده نستین در گروه دریافت‌کننده‌ی لیتیم‌کلراید به تنهایی، به شکل معنی‌داری بیشتر از دو گروه دیگر تقسیم شده بودند.

نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده‌ی هم‌زمان از سلول‌‌‌‌های بنیادی عصبی و لیتیم‌کلراید یا لیتیم‌کلراید به تنهایی می‌‌‌‌تواند باعث بهبود در آسیب نخاعی شود.

گفتنی است، مجله‌ی بین‌‌‌‌المللی Cellular Physiology (فیزیولوژی سلولی)، یک مجله‌ی معتبر علمی است که با بررسی همه‌ی جنبه‌های فیزیولوژی سلول چاپ می‌شود. این ژورنال قبلا در سال 1932 با عنوان Journal of Cellular and Physiology Comparative Physiology تاسیس شد، اما در سال 1966 به‌عنوان فعلی خود تغییر نام داد.