تولید پانسمان ضد باکتری بر پایه آلژینات

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی به نقل از ایسنا، دکتر حامد دائمی، دکتر جواد محمدی، مریم زارع، پیام باعی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان جهاددانشگاهی و دانشگاه تهران، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن، نمک‌های آمونیوم آلژینات متعددی ساخته شد و نقش کاتیون‌هایی (counter-cations) شامل سدیم، تریتیل آمونیوم، تریبوتیل آمونیوم و دیهگزیل آمونیوم در تخریب باکتری‌ها و زنده‌نگهداشتن فیبروبلاست‌ها (به عنوان نمونه‌ای از یک سلول طبیعی در محیط زخم) بررسی شد.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Materials Science & Engineering C به چاپ رسیده است، نشان داد، متغیرهای گوناگونی مانند آب‌ دوستی، خطی بودن و ساختار انشعابات، وزن مولکولی و چگالی شارژ می‌تواند در اثر انتخابی کاتیون‌ها (counter-cations) موثر باشد.

مطالعات آزمایشگاهی نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات بهترین اثر آنتی‌باکتریال و آنتی‌همولیتیک (ضد تخریب گلبول‌های قرمز) را داشته و در عین‌حال در مقایسه با سایر نمک‌های آزمایش‌شده کمتر برای سلول‌ها مخرب است. علاوه بر این، آزمایش‌های انجام شده نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با پانسمان‌ های کلسیم آلژینات آغشته به نقره که محصول تجاری معمول است، اثر آنتی همولیتیک بهتری داشته، برای سلول‌های فیبروبلاستی کمتر سمی است.

در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد پانسمان تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با سایر نمک‌های آلژینات بررسی شده در این طرح و پانسمان‌های معمول موجود در بازار اثر ضد میکروبی بهتر و تخریب گلبول قرمز کمتری داشته و برای سلول‌های فیبروبلاستی کمتر سمی است.

بنا بر آن چه در ویکی‌پدیا آمده، آلژینات یا آلژینیک اسید یک ترکیب شیمیایی و یک پلی‌ساکارید غیر یونی است که در دیواره سلول نوعی جلبک قهوه‌ای وجود دارد که در تماس با آب به شکل صمغ ژله‌ای تغییر شکل می‌دهد. این پلی‌ساکارید با جرم مولی ۱۰٬۰۰۰–۶۰۰٬۰۰۰ g/mol قادر است تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب را جذب کند. از این قابلیت در حوزه بهداشت و درمان در ساخت مواد پانسمان پیشرفته برای جذب ترشحات شدید زخم استفاده می‌شود.